Ik had bovendien de kans om getuige te zijn van de kracht en de besluitvaardigheid van de individuen in moeilijke tijden. Het eiland kreeg te maken met een groot aantal natuurrampen, maar het gevoel van nabijheid en de standvastige geest van de Curaçaoënaars waren erg motiverend.
Toen de dagen weken werden, en de Werken op Curacao weken maanden, werd mijn leservaring op Curaçao uiteindelijk meer dan alleen maar een werkervaring; het was een levensveranderende ervaring. Ik ontdekte dat het Caribische verlangen lang niet zozeer pittoreske kustlijnen en overtuigende handbomen was; het had te maken met het overvloedige aanbod aan samenlevingen, de initiatieven tot behoud en de authentieke warmte van individuen die van Curaçao een werkelijk unieke locatie maakten.
Terwijl het zonlicht onder het perspectief zakte en de lucht opnieuw schilderde met de kleuren oranje en roze, ontdekte ik mezelf op het prachtige eiland Curaçao, helemaal klaar om aan een reis te beginnen die mijn leven definitief zou veranderen. Deze kleine Caribische schat, genesteld in het zuidelijke deel van de Kleine Antillen, zou zeker mijn thuis zijn voor de volgende paar maanden, terwijl ik als geen ander aan een onderwijsgemeenschapsreis begon.
Het eiland was eigenlijk mijn tweede thuis geworden, en het afscheid nemen was een van de meest bitterzoete minuten van mijn leven. Ik verliet Curaçao met een hart vol herinneringen, gloednieuwe relaties en een veel dieper begrip van de wereld. De lessen die ik ontdekte over ecologisch behoud, multiculturalisme en de robuustheid van het gebied zijn mij bijgebleven en hebben mijn kijk op het leven en mijn toekomstige ondernemingen gevormd.
Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te verkennen, en Curaçao was niet ontevreden. Door te wandelen door het Christoffel National Park kon ik mezelf onderdompelen in de gevarieerde en weelderige vegetatie en dieren van het eiland, wat veel leek op de vlakke landschappen van mijn geboortestad.
De mensen op Curaçao waren enkele van de populairste en meest uitnodigende mensen die ik ooit eerder tevreden had gesteld. Hun gevoel van tevredenheid op hun eiland en hun passie om hun samenleving en gewoonten met mij te delen, hebben een blijvende stempel op mijn hart gedrukt.
Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao zelfs meer was dan alleen een reizigersbestemming; het was een gebied waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke elegantie op een uniforme en onderscheidende manier met elkaar verbonden waren. Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de grondstoffenstad van Curaçao. Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te ontdekken, en Curaçao was niet ontevreden. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd. Curaçao had mijn ogen geopend voor de aantrekkingskracht van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker voor het leven met me mee zou nemen.
De eerste paar weken waren een snelle tijd van plezier en verandering. Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao groter was dan alleen een vakantiebestemming; het was een gebied waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke elegantie op een uniforme en speciale manier met elkaar verbonden waren. Door de dynamische tinten van het op Nederland geïnspireerde ontwerp, de dynamische ritmes van de regionale liedjes en de verrukkelijke geur van Caribisch eten leek het alsof ik daadwerkelijk op een ansichtkaart was beland.
Een van de hoogtepunten van mijn reis was de mogelijkheid om regionale vieringen en praktijken mee te maken. Elk gerecht was een kookervaring en ik merkte dat ik genoot van smaken waar ik niet genoeg van kon krijgen.
Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de grondstoffenstad van Curaçao. Met elkaar en mijn collega’s heb ik verschillende banen toegevoegd die bedoeld waren om het gevarieerde waterleven, dat groeide in het kristalheldere water van Curaçao, te beschermen.
Curaçao had eigenlijk mijn ogen geopend voor de elegantie van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker permanent met me mee zou brengen. Mijn ervaring met een fellowship als docent had niet alleen mijn perspectieven verruimd, maar had ook een blijvende stempel op mijn hart gedrukt, waardoor ik een langdurige voorstander van betrouwbare toeristen en een enthousiaste vakantieganger was die graag de verrassingsschatten van de wereld wilde ontdekken. Toen ik terug naar huis in het vliegtuig stapte, begreep ik dat mijn reis naar het Caribisch gebied eenvoudigweg het begin was van een leven vol expedities, ontdekkingen en verkenningen.
De achtergrond en samenleving van Curaçao waren bovendien zeer fascinerend. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd.